اجــــــــــــــــــــــــاره نشینی

ســـر بـه کجا می بـــرد بــهای اجــاره

وه چــه زیاد اســت اشــتهای اجــاره

مــوجــر مــن می دَهَـدَم آخــر هـر ماه

بـــس بــد و بــیــراه در ازای اجــاره

صاحب خانه چو دوش ســوی من آمــد

گفــت که مــن آمـــدم بـــرای اجــاره

گفتم :فــردا و گفــت: نه و سپــس بــرد

تــلــویزیـون مـــرا به جـــای اجــاره

آه خــدا تا کـی مـن خـــانــه به دوشــم؟

راحــتـمان کــن تو از جــفای اجــاره

کیست که وامی دهد به بنده ی مسکـین

تــا  بــر هــم مـن ز انــزوای اجــاره

موسی و شبان

دید موسی یک شبانی را به راه
کاو همی گف:(ای خدا و ای اله
•••
تو کـجـایی تـا شوم من چاکرت
چارقت دوزم، کنم شانه سرت
•••
دســتــکت بـوسـم، بـمـالم پایکت
وقت خواب آید، بروبم جایکت
•••
ای فــــدای تـــو هـــمـــه بـــزهـــای مــن
ای به یادت هی هی و هی های من)
•••
زین نَـمَط بـیـهـوده می گفت آن شبان
گفت موسی:(با کی استت ای فلان؟)
•••
گفت:(با آن کسی که مـا را آفرید
این زمین و چرخ از او آمد پدید)
•••
گفت:(هــــای، خـیره سر شدی
خود مسلمان ناشده کافر شدی
•••
این چه ژاژ است و چه کفر است و فُشار؟
پـنـبـه ای انـــــدر دهـــان خـــود فُشــــار
•••

 فرو افتادن در برابر خداوند، تنها راه برخاستن در برابر روزگار است.