اجاره نشینی

اجــــــــــــــــــــــــاره نشینی

ســـر بـه کجا می بـــرد بــهای اجــاره

وه چــه زیاد اســت اشــتهای اجــاره

مــوجــر مــن می دَهَـدَم آخــر هـر ماه

بـــس بــد و بــیــراه در ازای اجــاره

صاحب خانه چو دوش ســوی من آمــد

گفــت که مــن آمـــدم بـــرای اجــاره

گفتم :فــردا و گفــت: نه و سپــس بــرد

تــلــویزیـون مـــرا به جـــای اجــاره

آه خــدا تا کـی مـن خـــانــه به دوشــم؟

راحــتـمان کــن تو از جــفای اجــاره

کیست که وامی دهد به بنده ی مسکـین

تــا  بــر هــم مـن ز انــزوای اجــاره

کـــــار اداری خـــــــدا کــــــار اداری

دســت مرا کــرد در حــنـای اجــاره

روز ازل روزی ما را چــو نوشــتــنـد بود 

بــســی کــم تـر از بهای اجــاره

بر سر هــر کـس نشست مرغ سعـادت

بــر ســر ما جوجه زاغ هــای اجــاره

کاش بـــزایـــد ز نـــو رســتــم دســتان

تــا شـکـنــد خوان اژدهــای اجــاره

بنده بوم مخــلص کسی که کـنــد کشف

بر هــمه مـســتاجــران دوای اجــاره

مادر من گفــت : ناله کــم کــن "امرو"

زاده شــدی تـوی خانه های اجــاره

رو به خــیابان بــبر اثــاثــه ی خود را

بخش عــطا را تو بر لــقای اجــاره

[امرو هیچستانی]