موسی و شبان
دید موسی یک شبانی را به راه
کاو همی گف:(ای خدا و ای اله
•••
تو کـجـایی تـا شوم من چاکرت
چارقت دوزم، کنم شانه سرت
•••
دســتــکت بـوسـم، بـمـالم پایکت
وقت خواب آید، بروبم جایکت
•••
ای فــــدای تـــو هـــمـــه بـــزهـــای مــن
ای به یادت هی هی و هی های من)
•••
زین نَـمَط بـیـهـوده می گفت آن شبان
گفت موسی:(با کی استت ای فلان؟)
•••
گفت:(با آن کسی که مـا را آفرید
این زمین و چرخ از او آمد پدید)
•••
گفت:(هــــای، خـیره سر شدی
خود مسلمان ناشده کافر شدی
•••
این چه ژاژ است و چه کفر است و فُشار؟
پـنـبـه ای انـــــدر دهـــان خـــود فُشــــار
•••
چارق و پاتابه لایق مر تو راست
آفـتــابی را چـنـیـن هـا کـی رواست
•••
گرنبندی زین سخن تو حلق را
آتـشـی آیـد بـسـوزد خـلق را)
•••
گفت:(ای موسی، دهانم دوختی
وز پشـیـمـانی تـــو جانـم سوختی)
•••
جامه را بدرید و آهی کرد تَفت
سر نـهـاد انـدر بـیـابـان و برفت
•••
وحی آمد سوی موسی از خدا
بنده ی ما را زِ ما کـردی جدا
•••
تو برای وصل کردن آمدی
نی برای فصل کردن آمدی
•••
هـر کـسـی را سیـرتـی بنهاده ام
هر کسی را اصطلاحی داده ام
•••
چون که موسی این عتابت از شنید
در بـــیـــابـــان در پــی چـوپــــان دویـــد
•••
عـاقــبــت دریــافــت او را و بــدیــــد
گفت:(مژده ده که دستوری رسید
•••
هــیـــچ آدابـــی و تــرتــیــبی مـجـو
هرچه می خواهد دل تنگت بگو)
مولوی
بهلول دانا